Do dziś nie wierzę w ten telefon. Nie wiem nawet, czy kiedykolwiek uwierzę. Gdzieś pewnie poczuję, że to prawda, kiedy odmarzną mi palce i zsinieją usta. Może kiedy stanę u stóp góry, najwyższego szczytu świata, gdy spojrzę na skupisko ogromnych kryształów dotykających nieba.
Po telefonie bezsenna, przepłakana noc. Ze szczęścia. Rano rezerwacja biletów.
Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku.
Zrobiony. Potwierdzenie rezerwacji, zakup biletów – kroki, które czynię jakby we mgle.
„Czas na rozruszanie mięśni, stawów...serca i umysłu. Trzeba się przygotować do Przygody..” – pisze Kuba w mailu.
I „mam prośbę...pisz jak najwięcej…Najszczerzej..dla Siebie ..., przyjaciół, dla książki, którą mam nadzieję wydamy po wyprawie”.
Zatem siadam! Ciekawe, na ile starczy mi cierpliwości. I jak bardzo znów poczuję niemoc oddania słowami tego, co przeżywam. Wyprawa do Gruzji była właśnie takim testem ubrania przeżyć w słowa, zdanym miernie. Relacja będzie z pewnością niepełna, przerywana, nieposkładana, modyfikowana, nierówna, miejscami poważna, gdzie indziej auto-sarkastyczna Mam nadzieję, że bardziej prywatna i introspekcyjna, niż do bólu sprawozdawcza. Ok, nie wiem, jaka będzie.
Dla porządku czcionką mniejszą - bardziej ogólne rozważania, te poza mną.
Miesiąc przed
Spełnia się moje największe marzenie, to nie przesada. Wiedzą Ci, którzy znają mnie bliżej. Dokładnie za miesiąc lecę do Katmandu. Galaktyczna euforia ustępuje czasem miejsca mieszanym uczuciom - czy dam radę, co powinnam ze sobą zabrać, skąd u licha wziąć na to wszystko fundusze, czy zdążę się przygotować, kiedy wyniki moich badań się poprawią, jacy będą moi współtowarzysze Przygody... Pierdylion pytań przepływa przez moją głowę.
Często życie płynie całkiem normalnie i nagle pojawia się ta uderzająca myśl, że to już tylko miesiąc.
I znów pojawia się poczucie wielkiego szczęścia, ale i lekki niepokój. Lekki, ale coraz większy.
I znów pojawia się poczucie wielkiego szczęścia, ale i lekki niepokój. Lekki, ale coraz większy.
[*Mamo, nie czytaj]:
Czegóż się lękasz głupia, co Ci się może przydarzyć, pytam wciąż siebie.
I odpowiadam – właściwie nic, jedynie: *
niewydolność nerek, odwodnienie, udar cieplny, śnieżna ślepota, wychłodzenie, choroba wysokościowa, urazy mechaniczne, dolegliwości mięśniowe, odmrożenia, oparzenia słoneczne, choroby przewodu pokarmowego, panika, wypadek lotniczy albo relatywnie najmniej prawdopodobny - zawód miłosny :P I odpowiadam – właściwie nic, jedynie: *
Nie przymierzam się do wejścia na Górę Gór - nie mam takiego przygotowania fizycznego, sprzętowego ani 70 tys. dolców (!).
Zamierzam zmierzyć się ze sobą na wysokości 6 tys.+. Zobaczymy...
Nie wiem, co się stanie, kiedy wyruszę. Wiem jednak z całą pewnością - co się ze mną stanie, jeżeli zrezygnuję.
I używając ulubionego słowa pewnego Pana Mądrego - konstatacja jest tylko jedna - wyruszę.
p.s. Co mają w sobie góry, że potrafią stać się obiektem marzeń, sposobem na wejrzenie w głąb siebie i istotę otaczającego świata, projektem egzystencji? Z jakiego powodu ta specyficzna forma ukształtowania terenu może mieć znaczący wpływ na życie ludzkie? Czego szukają w górach ludzie inteligentni, wykształceni, żyjący w dobie nowoczesnych technologii? Jaką magiczną siłę zawierają w sobie góry, że jak twierdził czołowy, polski alpinista Jerzy Kukuczka potrafiły „na nowo go stworzyć"? Dlaczego to właśnie one były najważniejsze w jego życiu? Czego szukał tam inżynier sejsmolog Andrzej Zawada czy twardo stąpająca po ziemi elektronik Wanda Rutkiewicz? A Piotr Morawski - który dla wspinaczki gotów był poświęcić doskonale zapowiadającą się karierę naukową na PG, pozostając w wieku 32 lat w szczelinie Dhaulagiri? Czemu Wołodia z Bombaju w Kaukazie powtarzał, że „góry to matka i ukochana, i przyjaciel”? Z jakiego powodu to góry są dla ks. Rogowskiego „tymi tajemniczymi krajami, do których ciągle wraca, nie tylko we śnie, ale także na jawie, które nie znikną z brzaskiem dnia i które odwiedza o świcie i o zmierzchu? Czyżby góry posiadały jakąś nieznaną nam magiczną moc, siłę? A może jednak są po prostu wyniosłościami skorupy ziemskiej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz